Ik denk dat iedereen het zich wel herinnert. Toen je nog jong en energiek was en zoveel kon rennen, spelen, springen, terwijl je nooit moe werd. Ik herinner het me maar al te goed. Busje trap en moe worden, onmogelijke combinatie? Tikkertje spelen en uren in de rondte rennen… moe werd ik niet. Meisjes zoenen de jongens… Nope, kan me niet herinneren dat ik moe werd. Voor het geval je niet weet wat meisjes zoenen de jongens is, ik zal het even uitleggen ookal is het eigenlijk heel voor de hand liggend. Toen ik klein was, stal ik wel eens mijn mama’s lippenstift, die nam ik vervolgens mee naar school, deed het op alle lippen van de meisjes uit de klas ennnnnnn met je rode lippen moest je de jongens zoenen. Ja, dat was het spel. Ondanks het gewicht van de dure lippenstift van me moeder, werd ik nooit moe! Al rende ik de hele pauze achter dezelfde jongen aan om hem mijn rode lippen te verkopen, moe werd ik niet.
Nu word ik al moe als ik de trap oploop of als ik even dat sprintje trek om de trein te halen. Maar vanaf nu wil ik dat niet meer en zal ik niet rusten voor ik weer even fit ben als vroeger… toen ik nog een klein kind was zonder zorgen die alleen maar de lippenstift van haar moeder wilde opdoen. Om weer even fit te worden als de kleine Celina van vroeger nam ik de volgende maatregelen:
– Nieuwe sportoutfit kopen
– Een schema maken voor mezelf op welke dagen ik ga sporten, waar ik vervolgens geen gebruik van maak
– Me erop verheugen hoe trots ik op mezelf ga zijn als ik eindelijk weer ga sporten
Mijn sportoutfit had ik binnen 2 dagen bij elkaar, maar mij erop verheugen heb ik ruim een maand de tijd voor genomen… maar het was het waard!
Deze week begon ik dan eindelijk met mijn trainingsschema. Aangezien ik mijn stage vanuit huis doe, is elke dag een gelegenheid om mijn fitheid op de proef te stellen.
Zo zette ik maandag de wekker om 9 uur om te gaan hardlopen en drukte ik om 1 over 9 mijn wekker weer uit. Vervolgens werd ik om 12 uur wakker en sloeg mijzelf een blauw oog voor mijn pussy-gedrag.
Dinsdagochtend ging mijn wekker voor de tweede keer en dit keer lukte het mij om hem maar te laten snoozen tot 11 uur. Ging als eerst een uur ontbijten en besteedde daarna 40 minuten op de hometrainer. Trots was ik op mezelf.
Woensdag hoefde ik niets te doen, ik was nog aan het bijkomen van de dinsdag. Maar op deze woensdag besloot ik wel dat het vanaf donderdag welletjes zou zijn. Donderdagochtend zou ik de wekker om half 9 zetten om 9 uur de deur uit te rennen en dit minstens 30 minuten volhouden.
Zo ging donderdagochtend stipt om 8.30 mijn wekker en stond ik op! Van gesnooz was er geen sprake en zo rende ik precies om 9.00 de deur uit. Wat was het heerlijk! Al na vijf minuten had ik door dat ik de conditie had van een gehandicapt varken met twee poten, maar opgeven deed ik niet. Met zweet op mijn voorhoofd en op andere plekken die ik liever niet zal beschrijven, zette ik mijn reis richting de lang verloren fitheid voort. Wel na 39 minuten kwam ik weer thuis en heb vervolgens mijzelf beloond met ongeveer drie kwartier bijkomen op de bank, waar ik vervolgens ook even in slaap viel.
Toen ik wakker werd, was ik trots op mezelf en gaf ik mijzelf een schouderklopje… jawel. Iedereen verdient soms een schouderklopje en als er niemand in de buurt is om je deze te geven doe je het toch lekker zelf?!
Na mijn welverdiende schouderklop nam ik een koude douche en realiseerde ik me dat dit het begin was. Het begin van de reis naar ‘ binnenkort zal ik een sprintje naar de trein kunnen trekken zonder dat ik moe word.’ Mijn voornemen is om elke dag minstens 30 minuten te sporten en ik ga me hier zeker aanhouden. De dag dat ik kan rennen voor de trein zonder een druppel zweet op mijn lichaam en zonder gehijg is nabij! NABIJ!!