Heerlijk uit eten met die leuke jongen en je voelt gerommel in je buik. Negeren, negeren, negeren zeg je tegen jezelf. Lukt het niet om te negeren dan maar even naar het toilet en daar alle gassen laten lossen. Een paar weken later kom je bij die leuke jongen thuis en na een paar uur gezellig doen is die daar weer, die enorme luchtbel die eruit wil. Je trekt een zuur gezicht en probeert te doen alsof er niets aan de hand is, totdat je merkt dat hij merkt dat er iets is. Je vraagt of hij nog wat te drinken voor je kunt inschenken zodat hij even naar de keuken vertrekt en jij snel een rondje door de woonkamer kan rennen om die geur van je af te schudden.
Na een paar weken heb je een echte relatie met die leuke jongen en spendeer je zoveel tijd samen dat de luchtbellen veranderen in bakstenen. Bakstenen lossen waar hij bij is, of niet? Je vraagt of de lieve schat even die snoepjes van de Albert Heijn wilt halen want daar heb je al zoooooooolang zin in. Op het moment dat hij de deur achter zit dicht trekt spring je snel op het toilet en dump je de bakstenen where they belong. Wanneer hij terugkomt, zit jij nog steeds op diezelfde bank alsof je nooit een vin hebt verroerd. Mooie meisjes poepen niet is wat ze zeggen toch?
Na een aantal maanden relatie achter de rug komen deze situaties toch regelmatig te pas. Is het dan normaal om na een aantal maanden jouw luchtbellen en bakstenen af te vuren in zijn bijzijn?
Ik, die nu al 2 jaar een relatie heeft doet dit namelijk nog steeds niet en ik weiger. Niet omdat ik mij niet op mijn gemak voel, maar omdat ik het onnodig vind om luchtbellen en bakstenen met mijn lover te delen. Een vriendin daarentegen vertelde dat zij na een week al haar eerste baksteen achterliet met de deur OPEN. Waarvan ik huiverde en een week spontaan mijn ladingen niet meer kon lossen.
Als het aan mij ligt breekt het tijdperk van bakstenen uitwisselen nooit aan. Volgens sommige heb ik een fobie, maar als je jouw eigen bakstenen al niet als iets plezants ervaart, waarom zal jouw lover dit wel zo ondervinden? En ja, mijn vriend zegt dat ik altijd lekker ruik van mijzelf, maar ik denk niet dat die geuren daarbij zijn inbegrepen?
Als je in het openbaar merkt dat iemand een scheet laat vind je dit onaantrekkelijk. Van je vriend of vriendin is dit dan toch ook onaantrekkelijk, ondanks dat het een normaal menselijk verschijnsel is. Maar als je zoiets onaantrekkelijk vind, wordt jouw partner dan ook niet langzaam onaantrekkelijker bij deze uiting? Naast dat, is het de moeite waard om elke keer met buikpijn te zitten bij de persoon van wie je houdt en die jou eigenlijk moet nemen zoals je bent? Wanneer is de tijd nou ‘rijp’ om dit te doen?