Ik dacht dat het algemeen bekend was dat in de ochtend mensen in het OV haast hebben. Haast omdat ze te laat zijn, haast omdat sommige altijd gehaast zijn, of haast omdat ze hun aansluiting niet willen missen zoals vele. Toch blijkt dat er elke dag van die idioten zijn die hier blijkbaar geen benul van hebben.
Dagelijks pak ik de trein om 08:21 richting centraal om daar vervolgens weer de trein te pakken richting Rotterdam zuid. Gatver Rotterdam zuid denk je dan, wat gaat ze daar nou doen? Ja, ik werk daar tijdelijk, ik ben daar niet mijn bestaan aan het opbouwen, maak je niet druk.
Als ik aankom op Centraal ben ik ook altijd gehaast om mijn aansluiting niet te missen. Ik heb vaak 7 minuten speling, tenzij mijn trein van 08:21 vertraging heeft. In dit geval moet ik helaas toch rennen op de vroege ochtend, wat vaak dan ook mijn gehele ochtend verpest. Altijd komt mijn trein aan op een spoor die beschikt over 1 roltrap die naar beneden gaat. Door de drukte moet je dus wachten tot het jouw beurt is om plaats te nemen op de roltrap. Vervolgens kan je nog geen kant op, want iedereen staat waar die wilt en houdt er geen rekening mee dat er mensen achter zijn die eigenlijk willen rennen van de roltrap om niet te laat te komen. Gelukkig red ik altijd nog net mijn trein. Ja, ik moet de hele roltrap-reis blijven chillen op dezelfde tree en langzaam wachten tot iedereen met gemak van de roltrap afstapt om vervolgens als een bezetene over centraal rennen, maar ik red dan wel mijn trein. Gelukkig niet meer nat van zweet en gehijg van het rennen, want ik heb mijn conditie geüpgrade voor situaties als deze.
Ondanks dat ik wist dat ik wel mijn trein zal halen, een andere oude man wist dat als hij moest wachten op die langzame trutten op de roltrap hij wel zijn aansluiting zou gaan missen. Als eerst rende hij met zijn koffer over het perron om als een van de eerste bij de roltrap aan te komen, wat natuurlijk niet lukte. Hij begon al een beetje te lichtjes te duwen en te mompelen ‘mag ik er alstublieft langs, ik kan mijn trein niet missen, ik heb haast.’ Niemand reageerde echter op de gestreste oude man en iedereen nam rustig plaats op de roltrap. Ik zag dat de oude man steeds meer in paniek raakte en steeds harder begon te herhalen dat hij echt haast had en moest rennen voor zijn trein. Iedereen keek hem aan alsof die gestoord was en kreeg blikken als ‘wacht gewoon tot iedereen rustig de roltrap af is’. ‘Kom op laat die man er even langs’, zei ik. Mensen keken mij echter aan alsof ik een vreemde taal sprak.
Wat er vervolgens gebeurde had voorkomen kunnen worden. De man raakte zo in paniek, omdat niemand naar hem luisterde en omdat hij blijkbaar echt zijn trein moest halen. Aangezien er geen ruimte voor hem werd gecreëerd, creëerde hij deze zelf maar. Ik weet niet precies wat hij deed, maar met koffer en al probeerde hij tussen de mensen door te gaan. Dit was natuurlijk een onmogelijke taak, waardoor hij zijn evenwicht verloor en viel. Hij viel op de mensen voor hem, die mensen vielen op de mensen daarvoor en daarvoor vielen er ook nog mensen, het leek wel domino. Omdat ik gelukkig snel van reacties was, sprong ik over de reling van de roltrap en belandde op de andere roltrap die naar boven ging. Ik wilde absoluut niet in die hoop belanden! Ik rende naar beneden en hielp de oude man. Zijn hand lag open en zijn koffer was onvindbaar. Heel veel mensen werden boos. ‘Hij veroorzaakt dit en hem ga je als eerst helpen’, kreeg ik naar mijn hoofd. ‘Alsjeblieft, als jullie allemaal gewoon even aan de kant waren gegaan, was dit allemaal niet gebeurd.’ Sommige mensen gaven mij gelijk, andere begonnen mij uit te schelden, anderen namen het voor de oude man op en langzaam ontstond er een enorme ruzie onder de roltrap.
Al snel stonden er een stuk of 8 mannetjes van de NS die kwamen kijken wat er nou aan de hand was. Ook ik kreeg ruzie met een enorme trol die de koffer van de man niet wilde teruggeven, omdat de man zich ‘niet normaal kon gedragen’ volgens hem. De jongen gaf nog een trap tegen de koffer, waardoor ik hem ook een trap gaf. Tja, actie reactie… Vervolgens pakte 2 NS mannetjes mij bij mijn armen met de vraag of ‘mevrouw alstublieft kon kalmeren’. Ik kalmeerde meteen toen ik zag dat de koffer naar de eigenaar werd gebracht, de eigenaar die stilletjes zat te huilen. De arme man…
De dikke trol die ik een trap had verkocht werd gelukkig ook op zijn plek gezet door NS man nummer 7 en ook ik werd ook vrijgelaten. De heren van de NS vroegen iedereen die ‘verwond’ was of zij nog hulp konden gebruiken, maar de meeste mensen weigerden. Tenslotte was iedereen al te laat voor zijn bestemming, we waren inmiddels alweer 20 minuten later. Ik ben nog even naar de Albert Heijn gerent om een flesje water voor de oude man te kopen. Hij werd langzaam iets kalmer en werd geholpen door NS man nummer 5. Ik moest er helaas vandoor, want ook ik was te laat voor mijn werk. Ik heb niet kunnen vragen waarom de man nou zo’n haast had, maar ik hoopte dat het goed kwam.
In Singapore zullen zulke problemen nooit voor komen. Daar heb je een regel dat iedereen zowel op de trap of roltrap rechts plaatsneemt, zodat aan de linkerkant men kan passeren. Of je moest links plaatsnemen zodat de haastige mensen rechts kunnen passeren. In ieder geval, men kan daar passeren en iedereen houdt zich aan deze regel. Deze regel zouden ze bij ons ook in moeten voeren. Zo worden al die *** kut mensen in ieder geval verplicht om een beetje rekening met elkaar te houden. Idioten zijn het. Daarom zal ik voortaan als voorbeeld burger een zelfgemaakt bordje met mij meedragen die ik omhoog houdt in de ochtend. ‘Rechts plaatsnemen, zodat men links kan passeren.’ Om problemen zoals deze te voorkomen.
