De bel gaat. Leon kijkt uit zijn raam en ziet Mirella staan, zijn beeldschone buurmeisje waar die al jaren verliefd op is. Hij kijkt snel in de spiegel of zijn haar goed zit en stormt naar beneden voordat zijn moeder de kans krijgt om de deur te openen. Leon probeert zo smooth mogelijk tegen de deurpost te leunen. ‘Hey Leon, je post is alweer bij mij bezorgd, we moeten echt een keer wat tegen die postbode zeggen hoor. Nou doei ik zie je op school.’ Voordat Leon een woord kan uitbrengen is Mirella alweer weg. Mirella geeft hem tegenwoordig niet meer dan een paar seconde aandacht. Ze zag hem steeds minder staan. Alleen als de post verkeerd werd bezorgd (waar hij de postbode tenslotte voor betaalde) en als ze langs elkaar liepen op school had zij oog voor hem.
Zolang hij kon herinneren woonden Leon en Mirella naast elkaar. Vroeger speelden ze vaak bij elkaar, maar sinds de middelbare school was dit veel minder. Soms kwam ze nog bij hem thuis eten en andersom, maar dat was gewoon een jarenlange traditie. Hij had niet het idee dat Mirella het allemaal net zo belangrijk vond als hem.
Wel deed Leon zijn uiterste best om de aandacht van Mirella weer terug te krijgen, want hij wilde op een dag met haar trouwen. Ze konden het altijd goed samen vinden en hij wist dat ze voorbestemd voor elkaar waren. Leon wist alleen niet hoe hij Mirella moest vertellen dat hij verliefd op haar was, maar hij nam er de tijd voor. Het moest tenslotte op het juiste moment zijn!
Waarom ze minder met elkaar omgingen wist hij niet zo goed. Hij had wel een vermoeden. Mirella werd met de dag knapper en kreeg veel aandacht en Leon… ja die bleef Leon.
Gelukkig had Mirella nooit vriendjes en kwam ze een keer in de zoveel tijd haar hart luchten bij Leon. Ze vertelde dan dat ze de meeste jongens niet leuk vond en dat zij moeite had met de meeste vertrouwen. Ze was nog steeds aan het wachten op die ‘perfecte’ jongen die haar vriendje kon worden. Leon hoopte vaak dat dit hints waren en dat zij eigenlijk ook niet goed durfde uit te drukken wat ze voor hem voelde. Hij kon het echter niet goed peilen en durfde niet zijn hart te luchten, want stel dat hij ernaast zat.
Leon was dagelijks bezig met het plannen van hoe hij de liefde kon verklaren aan Mirella. Vooral omdat hij opmerkte dat Mirella steeds minder thuis was en er dus steeds minder momenten waren die hij kon pakken. Nadat hij Mirella ongeveer 2 weken niet had gezien, besloot die spontaan langs te gaan en een hapje mee te eten. Hij maakte een kletspraatje met haar moeder en wachtte totdat Mirella thuis kwam om te eten. Toen Mirella binnen stapte kreeg Leon een brok in zijn keel. Ze was met een jongen, wie was hij? ‘Leon, lang niet gezien,’ zegt Mirella vol blijdschap terwijl ze Leon een dikke knuffel geeft. ‘Steven, dit is mijn langste en beste vriend Leon, Leon dit is mijn vriend Steven.’ ‘Ik wilde je dit al zolang vertellen, maar had er nog niet de kans voor gehad.’
Leon zijn mond werd droog en hij probeerde zo normaal mogelijk te doen. Dus dit was de reden dat ze zo weinig thuis was. Dit kon niet waar zijn, dit mocht niet waar zijn!! Leon werd intens verdrietig, maar hij liet niks merken. Deze relatie met Steven was maar tijdelijk, dat wist hij zeker.
De dagen erna besloot Leon Steven te volgen. Hij zag dat Steven een populaire jongen was die erg van voetbal hield en veel aandacht kreeg van meisjes. Met zoveel aandacht van meisjes moet je wel vreemdgaan, dacht Leon bij zichzelf. Maar na 3 weken Steven achtervolgen, merkte Leon dat hij helemaal niet vreemd ging. Hij had al zoveel foto’s geschoten van Steven en meisjes, maar er zat er geen tussen waar Steven iets verkeerds deed. Dan moest hij er maar zelf één creëren. Na het sorteren van alle 476 foto’s wist hij een foto zodanig te photoshoppen dat het werkelijk leek dat Steven aan het zoenen was met een blondine. Na het bewerken printte Leon de foto uit en deed het ’s nachts toen hij zeker wist dat iedereen sliep in de brievenbus van Mirella. Nu was het een kwestie van wachten.
Leon had gelijk, na een paar dagen stond Mirella voor zijn deur om bij hem uit te huilen. Mirella was verdrietig en begreep niet wat ze verkeerd had gedaan, maar ze wist wel dat ze geen vriendje meer wilde. Ze vertrouwde niemand meer, behalve Leon natuurlijk want hij was altijd eerlijk.
Zij en Leon werden weer goede vrienden en zagen elkaar weer vaker gehele de middelbare school. Leon was opgelucht dat hij haar terug had, totdat zij gingen studeren en een nieuwe school en opleiding moesten kiezen. Hij wist dat Mirella plannen had om voedings- en dieetkunde te studeren in Antwerpen en dat was niet bepaald om de hoek. Wat moest hij doen?
Na een aantal weken vertelde Leon aan Mirella dat hij ook voedings- en dieetkunde ging studeren in Antwerpen. Mirella was super enthousiast. Ze vond het gezellig en zo ging ze tenminste niet in haar eentje naar een stad waar zij niemand kende.
Tijdens de opleiding hadden Leon en Mirella veel steun aan elkaar. Ze reisden samen, maakten samen huiswerk en als de een iets niet begreep konden ze altijd bij elkaar terecht. Wat Leon echter stoorde is dat Mirella even populair was als op de middelbare school en ze kreeg ongelooflijk veel aandacht. Zo kreeg Mirella in het tweede jaar dan ook een nieuwe vriend, hij heette Alberto. Alberto zat niet bij hen op school, maar werkte in een bar in het centrum waar hij en Mirella wel eens wat gingen drinken. Leon gaf zichzelf daarom de schuld. Als hij toen niet had voorgesteld om daar wat te gaan drinken had zij hem nooit ontmoet. Na 4 maanden vond Leon het dan ook meer dan genoeg en besloot hij om een punt achter de relatie van Mirella en Alberto te zetten.
Leon besloot om op een rustige woensdag Alberto een bezoekje te brengen op zijn werk. Toen hij Alberto zag roken in het steegje achter de bar handelde hij snel en sloeg hem bewusteloos. Hij legde Alberto in het berghok en haalde zijn sigaretten uit zijn zak. Alles wat fikbaar was in het berghok stak hij in brand met zijn aansteker en de sigaretten van Leon legde hij erbij. Zo… zo leek het of Alberto de brand had veroorzaakt met zijn sigaretten. Hij ging er snel vandoor voordat iemand hem zou opmerken.
De dag erna tijdens college kreeg Mirella een telefoontje van Alberto zijn moeder. Zijn moeder vertelde dat Alberto was omgekomen door brand op zijn werk. De politie dacht dat hij zichzelf had opgesloten en per ongeluk brand had veroorzaakt door binnen te roken. Mirella liet niet veel van haar verdriet zien en was vooral bezig met het organiseren van zijn begrafenis. Leon was opgelucht, zo verliefd was ze dus niet op Alberto. De maanden na zijn dood was Mirella echter amper aanspreekbaar. Zo focuste zich alleen op school en huilde bijna elke avond, maar dat deed zij gelukkig wel in Leon zijn armen. Na ongeveer een jaar werd Mirella weer zichzelf en hadden zij en Leon weer even veel lol en gesprekken als voorheen.
Door de jaren ging het steeds beter. Leon en Mirella haalden samen hun diploma en gingen samen te werk in hetzelfde ziekenhuis. Meer dan vriendschap werd het echter niet, maar Leon was nog steeds op zoek naar het juiste moment om zijn gevoelens te uiten.
Hij merkte dat hij weer eens te lang had gewacht toen hij erachter kwam dat Mirella aan het daten was met een chirurg die werkte op de intensive care aan de andere kant van het ziekenhuis. Hoe had ze hem nou weer ontmoet? Ze hadden niets op die afdeling te zoeken en het was nog eens ver ook.
Leon bedacht om heel stiekem geruchten rond te laten gaan over Mirella. Hij moest het natuurlijk wel zo doen, dat niemand wist dat het van hem kwam en dat lukte hem aardig.
Na een aantal weken sprak iedereen over die losbandige Mirella die het met al haar collega’s deed en geen rem had. Oftewel Mirella de ‘de slet’. Uiteindelijk kwamen deze verhalen ook bij Mirella haar chirurg terecht en was de relatie meer dan over.
Mirella begreep er niets van en vroeg zich af waarom dit haar nu weer overkwam. Ze dacht dat zij het gewoon leuk had met haar collega’s en waarom had ze altijd zo een pech met mannen? Na veel gesprekken met Leon besloot ze het te laten gaan. ‘Het ligt niet aan jou’, zei hij, ‘je bent een prachtige vrouw en ze hebben geen idee waar ze het over hebben.’
Hoe meer Mirella deze gesprekken met Leon voerde, hoe anders zij naar hem ging kijken. Leon had haar vanaf het begin af aan al bijgestaan en had haar nooit belachelijk gemaakt of uitgelachen. Hij had haar vanaf het begin geaccepteerd voor wie zij was. Misschien was Leon wel de man voor haar, maar was zij altijd te blind geweest.
Na een aantal weken wist Mirella het zeker, ze was verliefd op Leon. Toen Leon op een avond voor haar aan het koken was, vertelde Mirella dan ook dat zij dacht dat Leon de man voor haar was. ‘Jij bent er altijd voor mij geweest en ik weet dat we elkaar gelukkig kunnen maken’, zei ze. Leon sprong een gat in de lucht en haalde een doosje uit zijn zak die hij inmiddels al 2 jaar bij zich droeg. ‘Ik ben al jaren verliefd op je Mirella, wil je met mij trouwen?’ Mirella zei zonder twijfel ‘ja’ en het jaar erna besloten ze om te trouwen.
Zie je wel dat ze voor elkaar bestemd waren, dacht Leon. Ze gingen eindelijk trouwen en hij had er amper iets voor hoeven doen…