19/06/18
Vanuit Arequipa pakte ik de nachtbus naar Cuzco. Het was nu de derde keer dat ik met Cruz del Sur reisde en ik vond het geweldig. Ik had een grote uitklapbare stoel met een kussen en een deken en je krijgt eten en drinken. Voor de internet verslaafde heb je ook wifi, tenzij de bus overvol zit, want dan is die zo traag dat deze eigenlijk niet werkt. Vaak heb ik veel moeite met het slapen in bussen of vliegtuigen, maar bij Cruz del Sur heb je best veel ruimte waardoor dit mij niet onmogelijk werd gemaakt. Het is makkelijk om je kaartjes te boeken via de app ‘’ Busbud ‘’. Ik merkte op dat ik namelijk door deze app minder betaalde dan mijn medereizigers. Op de website van Cruz del Sur worden de goedkopere op een of andere manier niet weergegeven en het gaat uiteindelijk om dezelfde soort stoel.
07:00 ’s ochtends zou ik aankomen en vanaf daar zou ik een taxi pakken naar Plaza de Armas waar Loes op mij zou wachten bij Starbucks. Loes vertelde mij dat het max 5/6 soles zou kosten daarheen, voor het geval ik opgelicht zou worden.
Aangekomen op het busstation kon ik kiezen uit 87 taxi’s. Toen ik zei dat ik naar Plaza de Armas wilde, pakte een man meteen mijn koffer en begon te lopen. ‘Cinco soles okay?’ vroeg ik. ‘Diez’, zei hij. Dacht het effe niet, waardoor ik mijn koffer terugpakte. Maar hij dacht van wel en gaf weer een ruk aan mijn koffer, waardoor ik mijn evenwicht verloor en bijna op de grond viel. Ik werd hier zo kwaad van dat ik een keiharde trap gaf tegen mijn koffer, zodat deze tegen de man aankwam en hij schreeuwend over de grond rolde. Lekker voor je!
Neejoh grapje, toen deze meneer doorhad dat hij mij niet kon oplichten, liet hij mijn koffer los, begon te schelden en liep weg. Een ander lief mannetje nam mijn koffer over en die zei dat hij het wel voor seis soles deed en dat vond ik prima.
Eenmaal afgezet aan de andere kant van de Plaza ging ik op zoek naar Starbucks, want daar was mijn vriendinnetje aan het wachten. Het was een strijd, want over Plaza de Armas lopen met een koffer betekent voor elke Peruviaan dat je souvenirs wilt kopen en die in de koffer wilt stoppen blijkbaar. Er werd gevraagd of ik armbanden, zonnebrillen, snoepjes en Alpaca’s wilde kopen. Natuurlijk had ik al die onzin niet nodig en die Alpaca paste er helaas niet in, dus legde de verkopers uit waar Starbucks zat.
Bij Starbucks aangekomen zat mijn geliefde Gringa op mij te wachten en het voelde weer zoals vanouds. Het was 10 minuutjes lopen naar haar Hobbit huis (zoals zij het noemde) en ik was erg benieuwd. Aangekomen bij het appartement van Loes, wat geen Hobbit huis was, maar gewoon een cute huisje pleurde ik mijn spullen neer en nam een warme douche. Ik zou hier de komende week verblijven en ik had er zin in, maar nu eerst een Acai bowl eten, want ik had honger van al dat vechten.
