‘WOW’, ik word wakker met een grote glimlach op mijn gezicht, dat leek net echt! Afgelopen februari ben ik naar Kaapverdië gegaan en in mijn dromen was ik daar weer en het voelde als gisteren.
Ik weet nog precies dat toen we onze tickets hadden geboekt, Melanie grapte dat we mee gingen doen met Carnaval. Wie is Melanie? Melanie is eigenlijk mijn sister from another mister. Ik ben opgegroeid met haar en haar geweldige familie en daarom ging ik met de familie Soares mee naar Cabooooooooo. Ik wilde al jaren mee, maar het kwam er nooit van en nu was het moment aangebroken.
In ieder geval! Melanie grapte steeds meer dat we mee zouden doen, maar dan wel op de voorwaarde dat we niet half naakt hoefde natuurlijk. Daar waren we weer net iets te preuts voor. Hoe meer grapjes er werden gemaakt, hoe serieuzer de grap werd. Toen er definitief doorgegeven moest worden of je mee zou lopen, had ik (gelukkig) een knie blessure en zei ik dat ik het niet aandurfde. Ik vond het stiekem toch best eng, maar mijn knieblessure was real en ik liep soms zelf een beetje mank.
Eenmaal aangekomen waren de voorbereidingen voor Carnaval al in volle gang en wij gingen daarin mee. Tenminste Melanie en Louisa, ik liep tenslotte niet mee. Iedereen moest opgemeten worden, kleding werd gemaakt, en natuurlijk waren er dagelijks trainingen zodat iedereen dezelfde dans zou doen op de avond zelf. Hoe kun je nou zo kort van tevoren oefenen voor carnaval? Wij liep mee met Samba Tropical, dat is de avond voor carnaval en elk ieder kan zich opgeven. Dus jij ook!
Bij een van de avonden waar we aan het oefenen waren voor de parade, (want ja dat kon ik natuurlijk wel met mijn knieblessure) kwam er naar voren dat nog niet alle groepen vol waren. Fatu een tante van Mel rende op mij af en zei dat WE mee MOESTEN doen! De groep van Mel en Louisa zat al vol, dus ik zou nu niet alleen in een groep zitten. En daarnaast, hoe vaak kun je nou meedoen aan Carnaval in Cabo? Misschien kwam ik hier wel nooit meer (tuurlijk wel, maar toch). Fatu begon flink aan mijn arm te trekken, Melanie kreeg traanogen en Louisa begon te schreeuwen; MEEDOEN, MEEDOEN, MEEDOEN. Basically had ik geen keus and I gave in.
Nee joh, het leek me ook heel leuk, spannend en een toffe ervaring PLUS de outfit was niet halfnaakt, dus wat kon er verkeerd gaan?
Omdat wij al een beetje aan de late kant waren gingen wij die avond meteen een ‘boneca’ regelen voor onze outfit (want die moest op onze rug) en de dag erna werd ik opgemeten. De ‘’choreo‘’ die we op de avond zelf moesten doen, kende ik al want ik had natuurlijk alle avonden netjes mee geoefend. En ja het meezingen… ik was heel goed in playbacken.
De voorbereidingen verliepen prima, behalve bij Mel. We zijn zeker wel 6 keer teruggegaan, omdat de split van haar jurk te hoog was gemaakt en ze liep praktisch in haar blote kont. ‘Wat was het probleem?’ werd er gezegd, ‘HET IS CARNAVAL’!! Deze mensen snapte niet dat ten eerste meelopen al een hele stap was voor ons, maar ook nog halfnaakt deelnemen?! No way Jose.
Maar goed al met al, het was een geweldige ervaring! Je conditie werd ontzettend op de proef gesteld, want ik denk dat we in totaal wel 4 uur lopend aan het dansen waren. Wel vond ik het jammer dat ik niet met Melanie en Louisa in de groep zat, maar ik had Fatu!
Tenminste… Fatu was ik na 20 minuten kwijt en achteraf hoorde ik dat ze uit de parade was gegaan omdat ze niet genoeg conditie had opgebouwd. Echter scheelde het mij niets (bambi voice), tijdens het lopen. Ik genoot, danste, zong mee, zwaaide naar alle toekijkers en de uurtjes vlogen voorbij.
Achteraf kreeg ik dan ook veel complimenten; ‘wat zong je goed mee, we wisten niet dat je Kaapverdiaans kon!’
Uhuh uhuh, ik ben een playback baas! Oftewel ik ben mninha d Soncente! Dat is hoe ik mij voorstelde bij alle vrienden en familie van de Soaresjes.
Volgend jaar valt carnaval praktisch op onze verjaardag, dusssss je raad het al. Dit is zeker voor herhaling vatbaar.
Tot volgend jaar!
Xo – mninha de Soncente!
