|
Basisschool. |
|
| Het was Lanie haar eerste dag op de basisschool en zij was zenuwachtig. Bang dat ze geen vrienden zou maken, of wat als haar klas stom was? Toen ze de klas binnen stapte en gedag tegen haar ouders zei, werd zij voorgesteld aan de klas. Ze kwam naast een meisje te zitten genaamd Elize. Elize zei dat ze zich niet druk hoefde te maken, dat ze wel met haar mocht spelen en dat ze met haar glitterstiften mocht kleuren. Elize vermeldde erbij dat het haar lievelingsstiften waren en dat niet iedereen dit mocht, dus ze moest wel voorzichtig zijn. Lanie was opgelucht, ze had meteen een vriendin gemaakt op de eerste dag en als zij als enige haar stiften mocht gebruiken, moest dat iets goeds betekenen. | Maia was aan het wachten tot zij de klas in mocht. De juf was de klas aan het vertellen dat er een nieuw meisje in de klas kwam. Maia was onzeker en zenuwachtig. Toen de deur open werd gedaan en zij het klaslokaal binnen stapte, staarde iedereen haar met grote ogen aan. ‘Iedereen, dit is Maia,’zei de juf. ‘Hallo Maia,’ zei de klas in koor. Maia draaide zich nog even om, zodat zij haar moeder kon groeten, maar die was al nergens meer te bekennen. Ze trok haar schouders op en ging naast een meisje zitten. ‘Ik ben Esmeralda, als je alles doet wat ik zeg, zijn we beste vriendinnen voor het leven.’
|
|
De afscheidsmusical |
|
| Er werd flink geklapt en gehuild. Alle ouders gaven een staande ovatie en veel kinderen in de klas huilde, want ze wisten dat dit hun laatste avond was op school. Lanie en Elize huilden niet, zij waren blij. Ze gingen allebei naar dezelfde middelbare school en waren opgewonden om samen aan een nieuw hoofdstuk te beginnen. Aan het einde van de avond kwamen hun ouders naar hun toe en vertelden zij hoe trots ze op beide kinderen waren. Omdat zij zo goed hadden gepresteerd, mocht Lanie met Elize en haar ouders naar Portugal op vakantie. Lanie en Elize schreeuwde het uit. Wat een geweldige verrassing was dit! | Ouders juichten en de klas was aan het huilen. Iedereen hield elkaar vast, want dit was de laatste keer dat ze als klas samen zouden zijn. Maia kon het niet zoveel schelen. Sinds ze 3 jaar geleden had besloten om niet meer naar Esmeralda te luisteren en Esmeralda iedereen tegen haar had opgezet, was ze aan het aftellen om hier weg te gaan. Toen ze thuiskwam, lag haar moeder k.o. op de bank met een fles wijn in haar armen. Dat verklaarde waarom ze er niet was. Maia dook haar bed in en was blij dat ze over een paar weken een nieuwe start kon maken op een nieuwe school. |
|
Middelbare school |
|
| Lanie en Elize waren allebei in een andere klas gezet, maar dat scheelde niets. Hun vriendschap was hierdoor alleen maar beter geworden en hadden zij er 2 goede vriendinnen bij gekregen. Het was een onafscheidelijk groepje en ze hadden veel aan elkaar. Ze hielpen elkaar met schoolopdrachten, vingen elkaar op als iemands verkering uit was en ook waren zij er voor elkaar als zij te maken hadden met de dagelijkse obstakels van het leven. Lanie was dankbaar dat zij zulke goede vriendinnen had en dat dit zeldzaam was.
|
De middelbare school ging Maia makkelijk af. Ze haalde hoge cijfers en hoefde hier niet veel moeite voor te doen. Het was ook best logisch, want Maia spendeerde haar vrije tijd meestal in de bieb of op school. Haar moeder was te vaak, te dronken, dus zorgde ze ervoor dat zij zo laat mogelijk thuis kwam. Om de tijd te doden naast het schoolwerk, leest Maia veel boeken. Veel vrienden had ze namelijk niet. Ja ze werkte soms samen met Shirley aan schoolopdrachten en dan was het wel gezellig, maar meer dan dat was het niet. Maia wilde ook niet dat iemand wist dat zij een alcoholist als moeder had, dus hield ze voornamelijk afstand van iedereen. Zolang zij constant was in haar schoolwerk en cijfers, was het goed. Ze wist dat ze alleen op zichzelf kon bouwen en dat ze zichzelf niet moest teleurstellen. |
|
HBO |
|
| Lanie en haar vriendinnen gingen allemaal een andere studie doen. Ze hadden graag bij elkaar willen blijven, maar iedereen bewandelt natuurlijk haar eigen weg. Zij en Naomi zaten toevallig wel op dezelfde school, maar hun rooster was zo anders dat ze elkaar niet vaak zagen. Lanie, Elize, Naomi en Kim probeerden elkaar 1x in de week te zien. Toen Lanie in het tweede jaar zat van haar studie kreeg ze een vriend. Ze was voor het eerst echt smoorverliefd. Na een jaar werd de verliefdheid wat minder, maar ja dat was normaal dacht ze. Na drie jaar merkte Lanie dat Juan, haar vriend steeds minder tijd voor haar had. Wanneer zij vroeg of hij op haar uitgekeken was, werd hij kwaad en maakte het snel goed door weer wat leuks samen te doen. Op een zaterdag besloot Lanie, Juan te verrassen. Om het een beetje spannend te maken had ze sexy Lingerie gekocht, kleine briefjes geschreven met hoeveel hij voor haar betekende en als hij thuis zou komen, zou zijn lievelingsgerecht klaar staan. Hij was tot 18:00 aan het werk, dus zij had alle tijd. Toen ze zijn huis binnenstapte en alles ging klaarzetten hoorde ze boven gerommel. Ze besloot om te kijken wat het was en trof haar vriend in bed aan met een andere vrouw. Lanie was geshockeerd en het voelde letterlijk alsof haar hart brak. Toen ze weg wilde rennen, raakte Juan in paniek en gooide haar tegen de kast. ‘Dit is niet wat het lijkt!’ schreeuwde hij en toen werd alles zwart. Er stond een vaas op de kast waar Juan haar tegenaan had gegooid en die was op haar hoofd gevallen.
Lanie werd wakker in het ziekenhuis. Ze was omringd door haar ouders en drie beste vriendinnen. De arts vertelde haar dat ze een lichte hersenschudding had en dat de wond op haar hoofd in een paar weken zal genezen. Ze voelde de hechtingen op haar hoofd en moest huilen. De maanden erna waren zwaar. Ze had nooit gedacht dat Juan zou vreemdgaan en na een paar weken kwam ze er dan ook achter dat dit niet zijn enige keer was. Naast haar had hij nog twee andere vriendinnen, daarom had hij waarschijnlijk nooit meer tijd voor haar. Ondanks dat Lanie haar hart gebroken was, kwam ze er doorheen door de steun van haar ouders en vriendinnen. Door hen wist zij wat echt liefde echt was en dat het wel goed zou komen met haar. |
Maia besloot om Accountancy te studeren, ze was tenslotte goed met cijfers. Het ging haar dan ook gemakkelijk af en ze haalde alles met vlag en wimpel. Toen zij een vriend kreeg infecteerde dat haar cijfers niet en dat was fijn. Zo spendeerde ze haar vrije tijd merendeels met haar vriend of aan het werk. Ze werkte al sinds haar 15e in de Albert Heijn en was pas Assistent Supermarktmanager geworden. Zo kon ze op een afstand haar moeder onderhouden en haar nog steeds ontwijken.
Ze vond het fijn dat ze gewoon bij haar vriend kon blijven. Hij woonde op zichzelf en al was hij aan het werk, dan was ze daar vaak ook. Het enige nadeel was dat haar vriend een beetje hardhandig was. Naast de grove seks, wat zij wel kon accepteren, had hij ook een erg kort lontje. Als Maia niet lekker genoeg had gekookt, of als ze iets liet slingeren in zijn huis, gaf hij haar af en toe wel is een stootje. Het was ook haar eigen schuld dacht ze, haar vriend had een beetje smetvrees en zij moest gewoon wat beter op alles letten. De dagen dat ze thuiskwam bij haar moeder, werd ze praktisch ook aangevallen. Haar moeder was boos dat ze nooit thuis was, maar was vaak te dronken om Maia goed te raken. Al had ze vorige keer wel een wijnfles vol op haar knieschijf gekregen, maar dat werd langzaamaan beter, ze liep inmiddels niet meer mank. Op werk en school vroegen ze wel eens hoe ze aan die blauwe plekken kwam, maar ja ze moest blij zijn dat ze bij iemand terecht kon en dat er iemand voor haar was… ‘Ik ben gewoon een kluns,’ zei ze dan.
|
|
Afstuderen |
|
| Terwijl Lanie haar diploma in ontvangst nam, stonden haar ouders en vriendinnen trots foto’s van haar te maken. Na vier jaar zwoegen zat het er eindelijk op. Zij en haar vriendinnen hadden alle vier hun diploma en ze zouden met zijn vieren een maand gaan reizen in Azië, ze voelde zich gelukkig. Ze liep nog een laatste rondje door de school waar ze nooit meer terug zou komen, terwijl haar vader de auto aan het halen was. ‘Ik ga nog even naar het toilet,’ zei ze tegen haar moeder.
Toen ze het toilet binnen liep, hoorde ze een raar hijgend geluid. Het klonk alsof iemand ademnood had. Toen ze haar handen waste, besefte ze dat iemand heftig aan het huilen was. Omdat het geluid zo ernstig klonk, klopte ze op de deur: ‘gaat alles goed, kan ik iets voor je doen?’ Het werd stil en na een paar minuten kwam een meisje naar buiten. Ze wist dat dat meisje Cum laude was geslaagd. Ze had haar diploma in haar hand, haar andere arm zat in een mitella en haar make-up was volledig uitgelopen. Ze zei niets. Ze keek Lanie alleen aan alsof ze dood wilde. Omdat Lanie een lange periode vaak te pas en te onpas moest huilen, had zij toevallig nog een nood-make-up-kit bij zich. Ze maakte de ogen schoon van het meisje en zette wat blush op haar wangen. ‘Zo, dat is beter… weet je zeker dat ik je niet kan helpen?’ Het meisje schudde haar hoofd en zei heel zachtjes dankjewel. Lanie had door dat het awkward was en het meisje verder niets ging zeggen, dus ging ze maar weg. Ze hoopte dat het goed met haar kwam.
|
Terwijl Maia haar diploma in ontvangst nam, zat ze te zoeken in het publiek. Haar moeder was er natuurlijk niet en haar vriend kon ze niet vinden. Na het tekenen van haar diploma belde ze haar vriend. ‘Waar ben je? Ik heb mijn diploma al gekregen.’ Haar vriend zei dat hij in slaap was gevallen en was zo’n diploma uitreiking nou echt zo belangrijk? Maia raakte in paniek en rende naar het toilet. Ze had nog nooit zo hard gehuild en alles deed pijn. Ze had gisteren een flinke ruzie met haar vriend gehad, waardoor haar schouder uit de kom was geraakt. Ze had afgesproken dat ze het hem zou vergeven als hij naar haar uitreiking kwam. Ze voelde zich dom, ondanks dat ze net cum laude was afgestudeerd. Terwijl haar diploma nat aan het worden was, werd er ineens op de deur geklopt. ‘Gaat alles goed, kan ik iets voor je doen?’ Maia hield haar adem in. Ze wist niet zo goed wat ze moest doen, maar het meisje bleef wachten voor de deur. Ze droogde haar tranen en besloot het toilet uit te stappen. Er stond een meisje van haar opleiding, ze had haar wel eens vaker gezien. Ze wist niet wat ze moest zeggen, ze schaamde zich. Het meisje opende haar tas en haalde er een klein tasje uit. Er kwamen watjes, wattenstaafjes en een flesje uit. Voor ze het door had, maakte het meisje haar ogen schoon. Ook zette het meisje blush op haar wangen. Maia keek in de spiegel en ze zag er gelukkig niet meer zo rampzalig uit. ‘Zo, dat is beter… weet je zeker dat ik je niet kan helpen?’ zei het meisje. Maia schudde haar en hoofd en zei dankjewel, zover dat lukte met haar schorre stem. Ze schaamde zich en voelde zich super ongemakkelijk. Gelukkig had het meisje het door en ze gaf Maia een glimlach en een aai op haar schouder voordat ze wegliep. Maia wachtte nog even, voordat ze het toilet verliet. Ze besloot om te wachten tot haar vriend zou gaan werken en dan zou ze haar spullen halen. Ze zou wel weer even bij haar moeder verblijven. Nu ze haar studie had afgerond, kon ze wel op zoek gaan naar een eigen woning. |
|
Vijf jaar later |
|
| Lanie en Thomas hadden iedereen bijeengeroepen. Ze hadden een belangrijke mededeling. Lani had Thomas twee jaar geleden ontmoet op werk en het was de liefde van haar leven. ‘Ben je zwanger?’ vroeg haar moeder. Lanie begon te lachen en vertelde dat zij en Thomas een wereldreis gingen maken. Ze hebben allebei hun baan opgezegd en gaan er minimaal een jaar tussenuit na flink te hebben gespaard. Ondanks dat iedereen verdrietig was bij het idee dat ze zo lang weg zou gaan, was iedereen ook blij voor haar. Ze hadden nog twee maanden voordat ze vertrokken en hun eerste stop zou Guatemala zijn. Ze zou deze twee maanden nog veel tijd besteden met haar vriendinnen en familie.
De een na laatste zondag voor hun vertrek, wilde Lanie voor iedereen koken. Koken was altijd een van haar hobby’s geweest en ze wilde een groot diner houden met iedereen die zij lief had. Ze was al de hele week aan het voorbereiden en ze ging nu alleen nog de laatste dingetjes halen bij de Albert Heijn. Lanie kocht natuurlijk veel meer dan nodig en stond bij de kassa klunzig haar portemonnee te zoeken. Toen ze deze eindelijk had gevonden en wilde afrekenen schrok ze. Ze werd aangestaard door ogen die zij vijf jaar geleden had gedroogd. Het was het Cum laude meisje. Ze had een hele depressieve blik, maar Lanie zag dat ze haar ook herkende. Er stond Maia op haar naambordje. ‘Hey Maia, alles goed?’ vroeg Lanie. Maia trok haar schouders op, ’ja hoor met jou?’ Lanie knikte en gaf een brede glimlach, het was een beetje ongemakkelijk. Ze snapte sowieso niet wat ze hier achter de kassa deed, het was een van de slimste meiden van haar opleiding toentertijd. ‘Werk je hier fulltime?’ vroeg Lanie. Ze zag Maia haar gezicht vertrekken, maar ze knikte en Lanie zag dat ze zich schaamde. Terwijl Lanie haar boodschappen aan het inpakken was, maakte haar hersenen overuren en ze wist niet waarom dit haar zoveel deed, maar het maakte haar verdrietig. ‘Ben je gelukkig hier?’ vroeg Lanie zachtjes aan Maia. Maia haar ogen schoten vol en ze schudde haar hoofd. ‘Je houdt de rij op…’ het leek of Maia een beetje in paniek raakte. Lanie snapte het ook wel, dit was ook best wel awkward. Ze haalde haar agenda uit haar tas, scheurde een pagina eruit en schreef haar nummer erop en gaf het aan Maia. ‘Als je wilt praten, of een keer hulp nodig hebt, bel of app me oké?’ Maia gaf een hoopvolle verdrietige glimlach en stopte het briefje in haar broekzak. Terwijl Lanie haar auto aan het inladen was, vroeg ze zich af waarom ze dit had gedaan. Ze wist het niet, maar haar gevoel zei dat ze hier goed aan had gedaan. |
Maia kon wel janken. Ze had zeker al 5 keer gesnoozed, ze moest nu wel echt opstaan. Ze kleedde zich aan en keek in de spiegel naar haar blauwe Albert Heijn blouse. Elke ochtend vroeg ze zich af hoe ze hier terecht was gekomen. Ze woonde nog steeds bij haar moeder, werkte nog steeds bij de Albert Heijn en dat was eigenlijk het enige wat ze deed. Haar moeder was zover heen dat ze haar niet kon verlaten. Ondanks dat haar moeder een verschrikkelijk mens was die, ze kon haar niet aan haar lot overlaten.
Het was een normale werkdag, totdat een medewerker ineens begon te braken op de werkvloer. Het was best druk, dus Maia besloot snel om even zelf achter de kassa bij te springen. Nadat ze de kassa had geopend had ze hier bijna direct spijt van. Er stond een meisje voor haar, die druk haar pinpas aan het zoeken was. Het was het meisje die haar vijf jaar geleden had gevonden in het toilet op de dag van haar afstuderen. Toen het meisje haar portemonnee had gevonden, zag Maia dat ze haar herkende. Awkward…. ‘Hey Maia, alles goed?’ vroeg het meisje. Maia trok haar schouders op, ’ja hoor met jou?’ Het meisje knikte en gaf een brede glimlach, het was een beetje ongemakkelijk. Ze wist dat het meisje bij Deloitte werkte, dat had ze een keer op Facebook voorbij zien komen. Ze voelde zich nog meer een loser nu zij aan haar kassa stond. Werk je hier fulltime?’ vroeg het meisje. Wat was haar naam ook alweer? Maia kon er niet op komen en ze knikte, terwijl ze haar boodschappen aan het scannen was. Oh ze heette Lanie, bedacht Maia zich ineens. ‘Ben je gelukkig hier?’ vroeg Lanie zachtjes. Maia haar ogen schoten vol en ze schudde haar hoofd. ‘Je houdt de rij op…’ Maia kreeg het benauwd en zakte door de grond voor haar gevoel. Waarom vroeg ze dit en waarom gaf Maia ook overal antwoord op, waarom zei ze niet gewoon dat ze moest opdonderen. Ineens pakte Lanie een briefje en schreef haar nummer erop. ‘Als je wilt praten, of een keer hulp nodig hebt, bel of app me oké?’ Maia stopte het briefje in haar broekzak en knikte naar Lanie. Toen het wat minder druk werd, sloot Maia de kassa weer en ging zitten in haar kantoor en staarde naar het briefje. Het was gek, maar eigenlijk vond ze het ook heel aardig van Lanie. Ze snapte niet waarom ze zo aardig voor haar was, maar het leek op een of andere manier alsof ze haar begreep.
|
| Lanie en Thomas waren net geland in Guatemala-stad. Ze stuurde naar iedereen een appje om te laten weten dat ze goed waren aangekomen. Ze zag dat een nummer haar had geappt die ze niet kende. ‘Hey, mag ik je om advies vragen?’ stond er. Lanie glimlachte, dit was Maia.
Toen Maia opstond zag ze dat ze midden in de nacht een appje had gekregen van Lanie. ‘Hey Maia, natuurlijk kan dat. Ik ben net geland in Guatemala, dus het kan zijn dat ik een beetje traag reageer, maar hoe gaat het met je?’ stond er. Maia was op een of andere manier opgelucht. Ze was ergens blij dat Lanie niet om de hoek was, want dit was toch best gek. Maar ze had wel eindelijk het gevoel dat ze met iemand kon praten, ookal was het via WhatsApp. Zonder dat ze er erg in had, had Maia diepgaande gesprekken met Lanie. Dit ging dagen en weken door, met wat pauzes i.v.m. het tijdsverschil. Drie maanden na de Albert Heijn ontmoeting met Lanie, begon Maia weer te solliciteren voor verschillende accountant functies. Op een of andere manier had ze hier weer energie voor en ze wist dat ze niet voor eeuwig bij de Albert Heijn wilde blijven. Ze wist niet precies hoe het kwam, maar ze voelde zich weer een beetje positief en zag na een lange periode van flinke storm en regenbuien een paar zonnestraaltjes door de wolken komen. |
|