Het is hetzelfde riedeltje als altijd. Op het moment dat ze de metro in stapt en gaat zitten, ziet ze mensen stiekem hun telefoon pakken en ‘onopvallend’ filmen, elkaar aanstoten en lachen. Ze kijkt naar haar voeten en weet niet of ze zich nu nog schaamt, of dat ze het gewoon gewend is. Ze heeft haar ‘footwear’ vaker in online filmpjes voorbij zien komen, dit zal weer de zoveelste worden.
Ze snapt ook wel dat het raar is. Het vriest en ze draagt open hakken met gekleurde dikke sokken, maar het is niet dat ze een andere keus heeft. Haar man had gisteren weer een bui en dit was vanochtend nog het enige wat ze aan kon doen…
Als ze thuiskomt begint ze snel met koken, ze wilt dat het eten er al staat voordat hij thuis komt, dan is hij meestal wat rustiger. Op het moment dat ze net klaar is met de tafel dekken, hoort ze de voordeur open gaan. Haar man komt binnen, geeft haar een kus en kijkt opgewekt naar de tafel. ‘Ziet er goed uit schat en het spijt me van gisteren.’ Ze knikt en begint met opscheppen, terwijl hij plaats neemt. Hij vertelt over zijn werkdag, hoe kut het was en hoe erg hij onder druk staat. Hij vertelt dat iedereen zoveel van hem vraagt en niemand begrijpt hoe druk hij het heeft. Iedereen komt met al zijn vragen naar hem en hij moet de hele tijd klaar staan voor iedereen. Midden in zijn verhaal trekt hij een zuur gezicht en spuugt zijn eten uit op zijn bord. Het is stil en hij staart lang naar wat hij heeft uitgespuugd. ‘Zit er nou koriander in?’ zegt hij rustig, maar ze hoort de woede in zijn stem. Haar hersenen ratelen, sinds wanneer lust hij geen koriander?! Ze staat op en pakt zijn bord. ‘Een klein beetje maar, ik wist niet dat je niet van koriander hield sorry, ik schep het er wel uit.’ Zijn ogen spuwen vuur, maar hij zegt niets. Misschien valt het mee? Op het moment dat ze naar de keuken loopt voelt ze een keiharde duw in haar rug en ze valt met bord en al op de grond. ‘IK HEB HET AL ZWAAR GENOEG OP MIJN WERK, EN NU GEEF JE ME ETEN MET FUCKING KORIANDER, IK HAAT KORIANDER, GEEF ME NORMAAL ETEN MENS, IS DIT WAT IK VERDIEN NA ZO’N LANGE WERKDAG?’
Ze ligt op de grond en durft niet te bewegen, het is altijd lastig om in te schatten wat ze moet doen. Opeens voelt hij dat hij haar hoofd aan haar haren omhoog trekt. ‘HOOR JE MIJ?!’ Ze biedt nogmaals haar excuses aan en zegt dat ze iets nieuws voor hem maakt, maar hij is al weggelopen en ze hoort de douche lopen.
Snel ruimt ze alles op en gooit groente en kip in de pan, maar dit keer zonder koriander. Hoe kon ze zo stom zijn en vergeten dat hij geen koriander lust. Terwijl ze voor een tweede keer alles klaarmaakt, roept haar man haar. ‘Janea, kom ik wil met je douchen’, zegt hij. ‘Schat ik ben opnieuw voor je aan het koken, ik kom er zo aan.’ Ze probeert het sneller klaar te maken, maar hij roept al voor een tweede keer. Ze weet niet wat ze nu moet doen. Als ze nu gaat, is het eten niet klaar als hij uit de douche komt en dat zal ook voor een driftbui zorgen. ‘JIJ KANKER HOER, heb je geen enkel respect voor mij, ik roep je toch, ben je doof ofzo?!’ Ze zet snel het vuur laag en snelt naar de badkamer. ‘Schat ik ben opnieuw voor je aan het ko…’ maar voor dat ze haar zin kan afmaken, krijgt ze een klap in haar gezicht. Hij schreeuwt dat ze hem disrespect, terwijl hij haar knijpt in haar gezicht en tegen de muur aangooit. ‘Waarom kan ik niet normaal thuiskomen, lekker eten en genieten van mijn vrouw op een normale manier? Waarom moet het altijd moeilijk?’ Tijdens het duwen, slaan en knijpen, gooit hij haar op bed en scheurt haar kleding. ‘Ik wilde met je vrijen onder de douche, maar dan maar op bed he schat.’ Ze reageert niet, huilt en wacht maar tot het over is. Als hij klaar is, staat hij op en gaat voor de tv zitten. Ze pakt haar gescheurde kleding en gooit deze in de berging. Misschien kan ze dit stiekem nog naaien. Daarna trekt ze haar badjas aan, want haar kledingkast zit op slot en daar heeft alleen hij de sleutel van.
Gelukkig zit hij nu kalm op de bank, maar haar eten is wel aangebrand. De tranen lopen over haar wangen, maar ze moet rustig blijven. Huilen is voor zwakkelingen zegt hij altijd en zij is niet zwak. Dan gaat de bel ineens. ‘Kun je even open doen, ik heb eten besteld.’ Ze neemt het eten aan en zet het voor hem op tafel. ‘Tenminste een goede maaltijd’, zegt hij met een volle mond en een blij gezicht.
Terwijl ze de keuken aan het opruimen is, denkt ze na hoe ze haar man moet benaderen. De kledingkast zit op slot en ze wilt wel schone kleding als ze morgen gaat werken. Na het opruimen en douchen, ziet ze dat haar man zelf ook kleding aan het klaarleggen is voor morgen. Ze kijkt in de deuropening naar hem en durft haar mond eigenlijk niet open te trekken, omdat ze bang is dat hij weer uitvalt. ‘Blijf je daar de hele avond staan of wat?’ Ze glimlacht zenuwachtig. Ze weet dat ze schone kleding kan pakken. Ze stelt een outfitje samen en legt het op een stoel, ze moet alleen nog een hemdje en schoenen hebben. Ineens gaat haar man door het stapeltje heen en houdt haar blouse in de lucht. ‘Trek jij dit aan naar je werk?’ schreeuwt hij vol woede. Hij heeft haar blouse in zijn handen die licht doorschijnt. ‘Schat, ik doe daar nog een hemd onder en je weet dat we een uniform dragen op werk, ik heb dit alleen aan onderweg naar werk.’
Haar uitleg heeft echter geen zin en ze wordt al tegen de grond geduwd. Op het moment dat ze wakker wordt, ligt ze buiten de kledingkast, haar man ligt op bed en haar schone kleding ligt in de kast en de deur is op slot. Haar hoofd bonst en ademhalen voelt moeizaam. Ze gaat naar beneden en wast kleding wat ze nog vond tussen de vuile was met Dreft en droogt het met een föhn. Als het ze het een beetje droog kan föhnen, kan ze zo nog 3 uurtjes slapen.
Als ze kijkt in de spiegel moet ze huilen. Ze ziet er niet uit. Haar lip is gescheurd en ze heeft een enorme bult op haar schedel. Dat verklaart de hoofdpijn.
Als ze haar badjas opent ziet ze dat haar hele borst ook blauw aan het worden is.
Gelukkig valt dit makkelijk te verbergen voor haar collega’s, ze moet alleen oppassen bij het omkleden.
Als ze ‘s ochtends opstaat is haar kleding gelukkig droog en kan ze toch nog soort van fris naar werk. Ze heeft een lichte blauwe plek op haar voorhoofd, maar die kan ze wegwerken met make-up. Op het moment dat ze de deur uit gaat, ligt er een dikke pak sneeuw. Fijn, dat komt er ook nog bij. Ze loopt door de sneeuw richting de metro en voelt haar tenen ijskoud worden. Als ze naar beneden kijkt, ziet ze dat haar dikke gekleurde sokken helemaal doorweekt zijn. Het ziet er sip uit. Gelukkig is het een geruststelling dat zij gympen heeft liggen op werk.
Wanneer ze in de metro zit, ziet ze mensen weer grinniken en wijzen. Hier en daar worden er weer telefoons tevoorschijn gehaald. Ze doet alsof ze het niet ziet en houdt de moed erin. Misschien is hij vanavond wel in een goede bui en zal hij haar eindelijk normale dichte schoenen laten dragen met dit koude weer. Vandaag is wel de dag dat hij boodschappen geld naar haar heeft gestort. Dus ze zal zijn lievelingsgerecht vanavond maken en ze hoopt dat ze nieuwe sokken kan halen met overgebleven geld. Dan moet het goed komen.
True or false or is this reality
Het is een fictief verhaal, gebaseerd op realiteit.